İd, Sigmund Freud’un kişilik teorisinin temel bileşenlerinden biridir. Freud’un teorisine göre, insan zihni İd, Ego ve Süperego adını verdiği üç ana yapıdan oluşur. İd, insanın doğuştan gelen ve bilinçdışında bulunan içgüdüsel dürtülerini temsil eder.
İd, insanın en temel ihtiyaçlarını ve arzularını karşılamaya yöneliktir. Açlık, susuzluk, uyuma isteği ve cinsel dürtüler gibi doğal ihtiyaçların tatmin edilmesini amaçlar. İd’nin en önemli ilkesi, “haz ilkesi”dir. Bu ilke, insanın anında haz ve zevk arayışına yönelik olması ve rahatsızlık veya acıdan kaçınması gerektiğini ifade eder.
İd’nin enerjisi, doğal dürtülerimizin tatmini için sürekli olarak harekete geçmeye çalışır. Ancak, gerçek dünya şartlarında, bu dürtülerin her zaman anında tatmin edilmesi mümkün değildir. Bu nedenle, İd’nin dürtülerinin sürekli olarak bastırılması ve yönetilmesi gerekmektedir.
İşte burada Ego ve Süperego devreye girer. Ego, İd’nin dürtülerini gerçek dünya şartlarına uygun hale getirmeye çalışan ve daha rasyonel, mantıklı düşünmeye dayalı olan yapıdır. Süperego ise, toplumun değerlerini, kurallarını ve ahlaki ilkelerini temsil eder. Süperego, İd’nin dürtülerinin toplumun beklentileriyle çelişmediğinden emin olmaya çalışır.
İd, özetle, insanın en temel ve doğal dürtülerinin kaynağıdır. İd’nin enerjisi, doğuştan var olan ihtiyaç ve arzuların tatminini amaçlar. İd, Ego ve Süperego arasındaki denge ve etkileşim, insanın kişiliğinin ve davranışlarının temelini oluşturur.
Yeni yazılardan haberdar olmak için e-posta listeme kayıt olabilirsiniz. Aşağıdaki kutucuğa e-posta adresinizi yazıp kaydol tuşuna basarsanız her yazı yayınlandığında otomatik olarak bilgilendirileceksiniz.
Anıl Yılmaz
Uzm. Psikolog & Psikoterapist
